Een ode aan mijn voorgangers

In tijden waarin het boek minstens één keer per jaar wordt doodverklaard, was ik blij verrast om te ontdekken dat ik niet de enige ben die op het idee is gekomen om een papieren wereldreis te maken. Wat blijkt? Literaire globetrotters zijn er overal ter wereld. Voordat ik zelf op weg ga, is hier een ode aan mijn voorgangers.

Wat denken jullie bijvoorbeeld van het ambitieuze project van de Amerikaanse kunstenaar en zeebioloog Kelly Dunagan? Zij vond het onmogelijk om zich te beperken tot de lijst van de VN en heeft in plaats van een 200-tal maar liefst 2000+ boeken op haar lijst staan. Ze is in 2015 begonnen en volgens haar berekeningen zou het uitlezen van de volledige lijst wel zo’n veertig jaar kunnen duren…

De Britse auteur Ann Morgan, die waarschijnlijk de bekendste papieren wereldreiziger is, deed er een stuk korter over. In 2012 las zij in één jaar de hele wereld uit en ze blogt nog steeds over wereldliteratuur op ayearofreadingtheworld.com. Wat haar project extra bijzonder maakt, is dat literatuurliefhebbers van over de hele wereld haar te hulp schoten om boeken te vinden. Een lezer uit Azië stuurde haar zomaar twee boeken uit Maleisië en Singapore, M. Lynx Qualey van Arablit.org wijdde een blogpost aan mogelijke keuzes uit het Arabisch taalgebied, en meerdere auteurs stuurden haar hun ongepubliceerde manuscripten toe. Het mooiste staaltje boekenliefde werd getoond toen de zoektocht echt moeilijk werd en Morgan geen enkele vertaalde roman, verhalenbundel of autobiografie kon vinden uit São Tomé en Principe. Na een oproep op Facebook en Twitter gingen negen vertalers voor haar aan de slag en was de allereerste Engelstalige verhalenbundel uit de eilandengroep een feit. Na afloop van haar project voegde Morgan zelf een boek toe aan de stapel: in Reading the World bundelde ze haar overpeinzingen over wereldliteratuur.

Morgan inspireerde lezers van over de hele wereld om ook op reis te gaan, zoals de Noorse Lilian en Henriette. Zij begonnen in 2016 aan hun project en lezen alle boeken met z’n tweeën, waarbij ze het alfabet als hun route gebruiken. Net als bij Morgan heeft hun trip al heel wat interessante ervaringen opgeleverd. Zo kregen ze een boek opgestuurd van een auteur uit Aruba en interviewden ze een auteur uit Barbados. Inmiddels zijn ze aanbeland bij de letter G (van Gabon tot Guyana), waarna Haïti, Honduras en Hongarije aan de beurt zullen zijn.

Ook de Amerikaanse Pam van het blog The Booktrekker kwam door Morgans project op het idee om papieren wereldreiziger te worden. Haar reis is niet alleen literair maar ook culinair: ze kookt een maaltijd uit elk land dat ze bezoekt en waar mogelijk is dat een gerecht dat genoemd werd in het boek dat ze las.

Morgans verhaal inspireerde zelfs een dertienjarige boekenwurm uit Pakistan. Aisha Arif Esbhani leest net als Morgan het liefst romans, verhalenbundels of memoires en houdt haar voortgang bij op haar Facebookpagina.

Het literaire reisvirus heeft ook het Nederlands taalgebied bereikt. Zo wil Lalagè boeken uit zo veel mogelijk landen bespreken op haar blog Lalagè Leest, heeft Becky op Goodreads een topic over haar reis rond de wereld in 100 boeken, en inspireerde zij Hilde om op Regenboogbui te schrijven over haar eigen papieren avontuur door 100 verschillende landen.

Vorig jaar hoorde ik tot mijn verassing dat zelfs een van de BookTubers die ik al een tijdje volgde met een papieren wereldreis zou beginnen. (Nog nooit van BookTube gehoord? Neem eens een kijkje. Het is een van de vrolijkste en vriendelijkste stukjes YouTube, geheel gewijd aan literatuur.) De BookTuber over wie ik het heb is Sophie van het kanaal Portal in the Pages. Net als ik is zij dit jaar begonnen, en ook zij volgt een specifieke route van buurland naar buurland. Alleen ligt haar tempo twee keer zo hoog als dat van mij: net zoals Ann Morgan heeft Sophie het ambitieuze voornemen om haar reis in één jaar te voltooien.

Ik zal het iets rustiger aan doen, maar ook ik ga binnenkort vertrekken. Vanaf volgende week reis ik mijn voorgangers achterna!