Romans

Betool Khedairi’s Afwezig is het eerste boek van dit project dat ik twee keer heb gelezen. De eerste keer was ergens in april, vlak voordat mijn vriend en ik uit elkaar gingen. In de weken die volgden kon ik me er niet toe zetten om te schrijven en zodra die periode voorbij was, kon ik me geen woord meer herinneren. Dat heeft overigens alles met de situatie en niets met het boek te maken. Khedairi is een meesterverteller. Afwezig (2009)…

Lees verder

De twaalfjarige Khadeeja woont samen met haar moeder in een groot huis in het zonnige Bahrein, ‘the mother of a million palm trees’. Het liefst speelt ze met haar pop Layla, die voor haar niet zomaar een stuk speelgoed is maar haar beste vriendin. Samen leiden ze een zorgeloos leven, tot blijkt dat Khadeeja’s moeder ongeneeslijk ziek is. Khadeeja dreigt alleen achter te blijven en volgens haar moeder is er maar één uitweg: haar twaalfjarige moet per direct uitgehuwelijkt worden.…

Lees verder

Het is een doodgewone dag ergens aan het begin van de jaren vijftig, wanneer twee koppelaarsters een bezoek brengen aan Noora, een zeventienjarig meisje dat met volle teugen geniet van het leven in de bergen. Ze woont in een hut in een verlaten deel van het Arabisch schiereiland en brengt haar dagen door met water halen, geiten melken, eten koken en hout verzamelen. Tot die koppelaarsters op bezoek komen. Zij inspecteren haar gezicht, trekken aan haar oogleden en klappen op…

Lees verder

Voor zover ik weet is er maar één roman van een Omaanse vrouw vertaald in het Engels: Sayyidat al-Qamar. Het is de tweede roman van Jokha al-Harthi (1978), die Arabische literatuur doceert aan de Sultan Qaboos University in Oman en die net als Nadiah Alkokabany deelnam aan een van de workshops van de International Prize for Arabic Fiction. Sayyidat al-Qamar werd goed ontvangen. Het boek won in 2010 de Best Omani Novel Award en werd in 2018 door Marilyn Booth…

Lees verder

Het zou me niks verbazen als vriendschappen tussen vrouwen relatief zeldzaam zijn in de literatuur. Het kost mij in ieder geval de nodige moeite om voorbeelden op te noemen, terwijl ik in een mum van tijd een hele stapel literaire bromances uit mijn mouw kan schudden. Reden genoeg om Zoutpilaren. Een vriendschap tussen twee vrouwen in Jordanië te lezen, Mark Benninga’s vertaling van Fadia Faqirs Pillars of Salt (1996). De twee vrouwen in kwestie zijn Maha, een eenvoudige, plattelandse bedoeïenenvrouw,…

Lees verder

Na de dood van haar vader verkoopt Sabriya in het geheim een antiek kleed dat in het huis van haar familie lag. Zonder medeweten van haar broers gebruikt ze het geld om een extravagant begrafenisfeest te geven. De mannen zingen, iemand speelt fluit en er hangen zoveel lichtjes dat het huis eruitziet alsof het is aangekleed voor een bruiloft. De volgende ochtend wordt Sabriya gevonden in de tuin, hangend aan de tak van een citroenboom. Het feest was in werkelijkheid…

Lees verder

In 2018 las ik genoeg hartverscheurende romans en aangrijpende verhalen, maar weinig boeken die zo meeslepend zijn dat je er een beetje in kunt verdwijnen. Het hele jaar zocht ik naar spannende verhaallijnen, wervelende personages en overdonderende liefdesgeschiedenissen, want af en toe heb je een boek nodig dat je zo bij de lurven grijpt dat je de bladzijden eigenlijk net iets te snel omslaat. Eind december las ik zo’n boek: Susan Abulhawa’s Het blauw tussen hemel en zee, mijn keuze…

Lees verder