Na een strijd die meer dan tien jaar duurde, riep Mozambique op 25 juni 1975 de onafhankelijkheid uit. In de praktijk betekende dat vooral een wisseling van de wacht. Vóór 1975 werd Mozambique onderdrukt door het koloniale regime; erna werd het land geterroriseerd door het Mozambikaans Nationaal Verzet (Renamo). ‘Oppression can take many forms’, schrijft Lília Momplé (1935) in het voorwoord van haar roman Neighbours. The Story of a Murder. Van 1976 tot 1992 was Renamo een van de meest…
Eerder deze maand schreef Hélène Christelle Munganyende in haar column in het tijdschrift OneWorld over kleurhiërarchie, de vorm van uitsluiting die is gebaseerd op de leugen dat ‘witheid gelijkstaat aan goedheid’. Kleurhiërarchie is de reden waarom er miljoenen omgaan in de huidbleekindustrie en waarom ‘vrouwen met een donkere huidskleur wereldwijd aan het kortste eind trekken’. Alhoewel de onderdrukkende norm nog steeds bestaat, laat Munganyende zien dat er verandering op komst is. Waar vroeger de hashtags #TeamLightSkin en #TeamDarkSkin rondgingen op…
Het eerste wat je te zien krijgt als je de digitale versie van Ellen Banda-Aaku’s debuutroman Patchwork opent, is een ‘Message from Chinua Achebe’. De beroemde Nigeriaanse romanschrijver en dichter (1930-2013) trad op als adviseur voor de Penguin African Writers Series waarin Patchwork (2011) is opgenomen. ‘Africa is not simple’, schrijft hij in zijn boodschap aan de lezer. ‘[O]ften people want to simplify it, generalise it, stereotype its people, but Africa is very complex’. De literatuur die ontstond uit vijfhonderd…
Zodra ik in een interview van Grace Mutandwa las over een schrijver die haar lezers de illusie wil geven dat ze twee harten hebben – één voor de schoonheid van de woorden en één voor de gebeurtenissen in het verhaal – wist ik dat ik mijn Zimbabwaanse auteur gevonden had. De illusionist in kwestie is Yvonne Vera (1964-2005). Haar antwoorden op Mutandwa’s vragen bevatten zoveel mooie oneliners, zoveel passie en zoveel toewijding dat er geen twijfel over kon bestaan: hier…
Voorbij de horizon koos ik puur op basis van de auteur, want Unity Dow (1959) is niet zomaar een schrijver, ze is een fenomeen. Niet alleen is ze de eerste vrouwelijke rechter van de Hoge Raad in Botswana, maar ook zet ze zich onvermoeibaar in voor mensenrechten – CNN noemde haar in 2012 een ‘fearless legal eagle’. Haar carrière is een aaneenschakeling van revoluties. In 1991 spande ze met succes een rechtszaak aan tegen de staat vanwege de patriarchale burgerschapswet…
Swaziland is één van de laatste absolute monarchieën ter wereld. Mario Masuku, de leider van de verboden Swazische oppositiepartij People’s United Democratic Movement, noemde het land in 2011 een ‘eiland van dictatorschap in een zee van democratie’. Politieke partijen zijn er verboden, de vrijheid van meningsuiting wordt er constant bedreigd, en journalisten zijn er bang om hun werk te doen. Het is niet verwonderlijk dat maar weinig Swazische schrijvers een podium hebben gekregen. Iemand die zich niets aantrekt van het…
Ik had me geen betere start van mijn vernieuwde papieren wereldreis kunnen wensen dan Basali!, de eerste verhalenbundel geschreven door Lesothaanse vrouwen. Het boek werd samengesteld door de Amerikaanse K. Limakatso Kendall, die in de jaren ’90 als Fulbright Scholar aan de Nationale Universiteit van Lesotho werkte. Tijdens een cursus ‘Women’s Writing’ realiseerden zij en haar studenten zich dat er maar weinig werk van Lesothaanse vrouwen in het Engels was verschenen, terwijl elke student vrouwen kende wiens verhalen door omstandigheden…
Elke reiziger weet dat je onderweg soms even moet bijsturen. Al heb je de perfecte route uitgestippeld en stapels reisgidsen gelezen, soms loopt alles anders dan verwacht. Na tweeëndertig landen en evenzoveel boeken kan ik je vertellen: bij een papieren wereldreis gaat het niet anders. Wie al sinds januari meereist, weet dat mijn boekenkast voor het begin van dit project werd gedomineerd door de witte, westerse man. Om precies te zijn: 78% van de auteurs in mijn boekenkast was man,…