In 2018 las ik genoeg hartverscheurende romans en aangrijpende verhalen, maar weinig boeken die zo meeslepend zijn dat je er een beetje in kunt verdwijnen. Het hele jaar zocht ik naar spannende verhaallijnen, wervelende personages en overdonderende liefdesgeschiedenissen, want af en toe heb je een boek nodig dat je zo bij de lurven grijpt dat je de bladzijden eigenlijk net iets te snel omslaat. Eind december las ik zo’n boek: Susan Abulhawa’s Het blauw tussen hemel en zee, mijn keuze…
Afrika is bijna het grootste continent op aarde – niet qua oppervlakte (dat is Azië) maar wel qua aantal landen (dat zijn er minstens vierenvijftig*). Het kostte mij bijna elf maanden om van Marokko helemaal naar Egypte te reizen, waardoor ik pas eind december aankwam op een nieuw continent: Azië. Ik besloot dat deze nieuwe start het uitgelezen moment was om ook een nieuw genre uit te proberen. In mei las ik al een graphic novel (het prachtige Aya, geschreven…
Eerlijk is eerlijk: toen ik op zoek ging naar een Egyptisch boek, was het wel heel verleidelijk om iets te kiezen van Nawal El Saadawi. Behalve gynaecoloog, feminist en politiek activist, is zij ook een van de beroemdste schrijvers van Egypte. Toch heb ik nog altijd niets van haar gelezen – hoog tijd om daar verandering in te brengen. Aan de andere kant maakt El Saadawi’s beroemdheid haar tot de meest voor de hand liggende keuze, terwijl dit project nou…
In deze serie ga ik terug naar achttien verschillende landen, op zoek naar de vrouwen die ik in de eerste helft van 2018 over het hoofd zag. Kaapverdische vrouwen, bijvoorbeeld. In plaats van een Kaapverdische schrijfster las ik in april Selected Poems van Corsino Fortes, vertaald door Daniel Hahn en Sean O’Brien. De reden was simpel: bij mijn weten bestonden er precies nul komma nul vertaalde boeken van Kaapverdische vrouwen. Helaas hebben de afgelopen negen maanden daar weinig verandering in…
In maart las ik hoe Murad met negenentwintig anderen in een zes meter lange boot stapte om de oversteek van Marokko naar Spanje te maken. In Razan al-Maghrabi’s Vrouwen van de Wind maakt de Marokkaanse Bahiedja dezelfde reis, maar dan van Libië naar Italië. De boot ruikt naar uitlaatgassen, teer en vis; de reis is levensgevaarlijk. De dreiging komt niet alleen van de golven, maar ook van de Italiaanse kustwacht, de smokkelaars en de mannen op de boot zelf. Wanneer…