Deze roman uit Sierra Leone had ook mijn Nederlandse boek kunnen zijn. Ik las De verloren hand van Babah Tarawally (1972), de auteur, journalist en columnist die werd geboren in Sierra Leone maar door de burgeroorlog in 1995 naar Nederland vluchtte. Eerder dit jaar verscheen zijn werk nog in de bundel Zwart, de bloemlezing van Afro-Europese literatuur uit de lage landen die samengesteld werd door Ebissé Rouw en Vamba Sherif. Tarawally woont inmiddels meer dan twintig jaar in Nederland, zijn…
Afgelopen woensdag prees ik The Ultimate Tragedy om zijn bijzondere ontstaansgeschiedenis en opmerkelijke vertelstructuur, maar meteen daarna bleek dat het altijd nog bijzonderder en nog opmerkelijker kan. Move over, Guinee-Bissau, want mijn boek uit Guinee doet er nog een schepje bovenop. De kroniek van de Kamara. Een verhaal uit Guinee (1998) is in eerste instantie niet opgeschreven, maar verteld: door Vase Kamara. Op 21 december 1985 maakte Jobba Kamara een twee uur en vijfenveertig minuten durende opname van zijn vertelling,…
Vertalingen hebben van nature iets bewonderenswaardigs, maar deze uit Guinee-Bissau is extra bijzonder. Toen mijn voorganger Ann Morgan in 2012 de wereld las, was er niet één Engelstalige roman te verkrijgen uit dit kleine West-Afrikaanse land dat ingeklemd ligt tussen Senegal en Guinee. Uit noodzaak week ze uit naar politieke teksten van de intellectueel en revolutionair Amílcar Cabral. Mede door Morgans vergeefse zoektocht, maakte vertaler Jethro Soutar er zijn persoonlijke missie van om een Guinee-Bissause roman te vertalen. En daar…
Ebou Dibba (1943-2000), schrijver van romans, jeugdboeken en een toneelstuk, was een van de belangrijkste Gambiaanse auteurs van de afgelopen eeuw. Hij groeide op in Banjul, de hoofdstad van Gambia, en studeerde Franse literatuur in Cardiff en Londen. Na zijn studie bleef hij in Engeland wonen, waar hij in 1993 de Orde van het Britse Rijk ontving. Hij beschreef zichzelf als ‘klein en dik’, met een bol hoofd vol boeken en dromen. Die dromerigheid had hij al toen hij klein…
De omverwerping van de Estado Novo in 1974 leidde niet alleen tot de Angolese onafhankelijkheid – waardoor Rui uit mijn Portugese boek terug moest naar Portugal – maar ook tot de onafhankelijkheid van de Kaapverdische eilanden. In tegenstelling tot Angola waren deze tien eilanden, die zo’n zeshonderd kilometer voor de kust van West-Afrika liggen, niet bewoond toen Portugal ze in bezit nam. Dat is de reden waarom er in Kaapverdië geen veelheid aan talen gesproken wordt, zoals op het Afrikaanse…
Mocht je nog ergens oude, beduimelde boeken uit ver weg gelegen landen in een kast hebben liggen, dan kun je een aardig zakcentje verdienen door ze te verkopen aan rondreizigers zoals ik. Hoe zeldzamer de vertalingen, hoe waardevoller het boek. Het toneelstuk The Legend of Wagadu as seen by Sia Yatabere was bijvoorbeeld het enige Engelstalige Mauritaanse boek dat ik kon vinden (al schijnt er ergens op het internet ook nog een zelf gepubliceerd e-boek rond te dolen), en dus…
Je weet dat een land een kleine literaire traditie heeft wanneer een letterkundige zo goed als alle verschenen werken kan samenvatten in één enkele blogpost. Het overzicht is van de hand van Albert Villaró, die Catalaanse literatuur doceert aan de universiteit van Andorra en zelf ook fictie schrijft. Zijn opsomming is zo gedetailleerd dat hij de indruk wekt dat er niet één literaire letter ontbreekt. Zo kwam ik onder andere te weten dat er in 2002 twee Andorrese gedichten verschenen…
Wie heeft meegerekend, weet dat iemand die 197 boeken wil lezen in 23 maanden, een tempo van ongeveer twee boeken per week moet aanhouden. Dat betekent dat ik inmiddels mijn elfde boek gelezen had moeten hebben (uit Senegal). Die bestemming zal ik echter pas over een aantal weken bereiken, want in mijn eerste echte reismaand liep ik meteen al flinke vertraging op. Ironisch genoeg kwam het oponthoud in mijn papieren wereldreis door de voorbereidingen van een fysieke wereldreis – of…