De twee bekendste schrijvers van Angola, José Eduardo Agualusa en Pepetela, zijn witte mannen. Volgens Afrikult.com komt dat vaker voor in Portugeestalig Afrika. Ook in Mozambique is de bekendste auteur – Mia Couto – een witte man. Eigenlijk komen geen van deze auteurs in aanmerking voor dit project, want het idee was nou juist om wat minder klassiekers van witte mannen te lezen en wat meer (voor mij) onbekende boeken van vrouwen van kleur. Toch las ik een boek van…
Van Congo reisde ik naar Congo. Dit keer hoefde ik niet lang te twijfelen, want in Congo-Kinshasa (oftewel de Democratische Republiek Congo) was er één boek dat er meteen uitsprong: Tram 83, het veelbesproken debuut van dichter en toneelschrijver Fiston Mwanza Mujila, vertaald door Jeanne Holierhoek. Mujila (1981), die in Lubumbashi werd geboren en sinds 2011 in Oostenrijk woont, sleepte er de ene na de andere prijs mee binnen en The Guardian prees het boek als ‘the Congolese novel that’s…
Lange tijd wist ik niet welk boek ik moest kiezen voor Congo-Brazzaville (oftewel de Republiek Congo, de kleinste van de twee). Ik twijfelde tussen het experimentele werk van Sony Lab’ou Tansi, de duistere oorlogsroman Johnny Mad Dog van Emmanuel Dongala, en de komische boeken van Alain Mabanckou. De auteurs klonken alle drie even interessant, maar uiteindelijk gaf het genre de doorslag. Ik las al een experimentele roman uit Kameroen en oorlogsverhalen speelden een rol in onder andere Guinee en Mali,…
Al voordat ik begon met zoeken, wist ik dat het niet makkelijk zou zijn om een boek uit Sao Tomé en Principe te vinden. De twee eilanden in de Golf van Guinee vormen samen het op één na kleinste land van Afrika (alleen de Seychellen zijn nog kleiner) en er is geen lange literaire traditie – in ieder geval niet op papier. Mijn voorganger Ann Morgan kon geen enkele vertaalde roman, verhalenbundel of autobiografie uit Sao Tomé en Principe vinden.…
De voorkant alleen al is reden genoeg om Juan Tomás Ávila Laurels By Night the Mountain Burns te lezen, maar het is zeker niet de enige reden. Het boek stond op de shortlist van de Independent Foreign Fiction Prize en won een English PEN Award, net als Dulce Maria Cardoso’s The Return (mijn keuze voor Portugal) en The Ultimate Tragedy (mijn keuze voor Guinee-Bissau). Goed gezelschap, dus. Bovendien werd By Night uitgegeven door And Other Stories, een kleine en innovatieve…
Net als in Togo is er in Benin weinig te kiezen voor de papieren wereldreiziger die geen Frans spreekt. Ik vond niet veel meer dan de verhalenbundels, gedichten en toneelstukken van Rashidah Ismaili (1941), een Beninees-Amerikaanse auteur die inmiddels in New York woont, en de romans van Olympe Bhêly-Quenum (1928), een Beninees-Franse auteur die lange tijd in Frankrijk heeft gewoond. Met het doel om iets anders te lezen dan mijn voorganger Ann Morgan, koos ik voor de laatste schrijver. Ik…
Als papieren wereldreiziger heb je in Togo niet veel te kiezen, tenzij je Frans spreekt of non-fictie leest. Ik googelde de ene na de andere Togolese auteur, en alhoewel dat interessante titels opleverde (zoals Tété-Michel Kpomassies An African in Greenland), kon ik in eerste instantie geen enkel Engels- of Nederlandstalig fictief verhaal vinden. Toen ik uiteindelijk toch een vertaalde roman tegenkwam – Kossi Efoui’s The Shadow of Things to Come – bestelde ik het boek dan ook direct. Pas toen…
Toen ik klein was, bracht ik hele middagen door op de bank met een reeks grote, rode sprookjesboeken en de bijbehorende cassettebandjes van Lekturama’s Luister Sprookjes en Vertellingen. Een van de sprookjes was Vrouw Holle, waarin de jurk van een hardwerkend meisje ter beloning overgoten wordt met goud, terwijl haar luie zus voor straf een lading pek over zich heen krijgt. Afgelopen week ontdekte ik dat er ook een West-Afrikaanse versie is. Net als Vase Kamara’s kroniek over zijn naamgenoten…
Er zijn meesterwerken die ik nooit zal lezen. Niet uit tijdgebrek, maar omdat ik gruwel bij de gedachte alleen al. Zo zal ik nooit verder komen dan de eerste pagina van Lolita. Nabokov mag nog zo briljant schrijven; geen enkele stijl is briljant genoeg om mij door het afschuwelijke verhaal van Humbert Humbert en zijn misbruik van een twaalfjarige heen te loodsen. De afgelopen week moest ik vaak terugdenken aan mijn opluchting toen ik dat boek weglegde, want mijn Malinese…
Eén van de leukste dingen van dit project zijn de bijzondere boeken die ik tegenkom. Neem nou dit exemplaar van Ebony Dust (1962), een oude poëziebundel met vergeelde pagina’s die door verroeste nietjes bij elkaar worden gehouden. Alhoewel de auteur Bai T. Moore (1916-1988) één van de bekendste Liberiaanse schrijvers was, publiceerde hij de bundel zelf. Hier en daar zijn de vlekkerige drukletters met pen aangepast en soms is er een verdwaalde typefout achtergebleven. Het is het eerste boek van…