De voorkant alleen al is reden genoeg om Juan Tomás Ávila Laurels By Night the Mountain Burns te lezen, maar het is zeker niet de enige reden. Het boek stond op de shortlist van de Independent Foreign Fiction Prize en won een English PEN Award, net als Dulce Maria Cardoso’s The Return (mijn keuze voor Portugal) en The Ultimate Tragedy (mijn keuze voor Guinee-Bissau). Goed gezelschap, dus. Bovendien werd By Night uitgegeven door And Other Stories, een kleine en innovatieve…
Zodra ik hoorde over Werewere Liking, de hypergetalenteerde kunstenaar die tegelijk schrijver, schilder, theatermaker, beeldhouwer en filmmaker is, wist ik dat ik mijn Kameroense auteur gevonden had. Ik kwam haar naam tegen in een recensie van Wim Bossema, die haar ‘[e]en van de markantste vrouwen van Afrika’ noemt. Liking (1950) werd geboren in Kameroen, maar woont sinds 1978 in Abidjan, Ivoorkust. In 1983 richtte ze daar Dojo Ki-Yi op, want ze heeft de zwarte band in Taekwondo – je bent…
Toen ik net had besloten om op papieren wereldreis te gaan, kon ik het niet laten om alvast een snelle rondreis kriskras door Afrika te maken. Ik bezocht Ghana, Zimbabwe en Kameroen, maar bleef het langst hangen in Nigeria. Ik las alles – maar dan ook alles – wat Chimamanda Ngozi Adichie ooit gepubliceerd heeft, verslond Chinua Achebes klassieker Things Fall Apart en raakte diep onder de indruk van Chigozie Obioma’s moderne sprookje The Fishermen. In de tussentijd bleef mijn…
Net als in Togo is er in Benin weinig te kiezen voor de papieren wereldreiziger die geen Frans spreekt. Ik vond niet veel meer dan de verhalenbundels, gedichten en toneelstukken van Rashidah Ismaili (1941), een Beninees-Amerikaanse auteur die inmiddels in New York woont, en de romans van Olympe Bhêly-Quenum (1928), een Beninees-Franse auteur die lange tijd in Frankrijk heeft gewoond. Met het doel om iets anders te lezen dan mijn voorganger Ann Morgan, koos ik voor de laatste schrijver. Ik…
Als papieren wereldreiziger heb je in Togo niet veel te kiezen, tenzij je Frans spreekt of non-fictie leest. Ik googelde de ene na de andere Togolese auteur, en alhoewel dat interessante titels opleverde (zoals Tété-Michel Kpomassies An African in Greenland), kon ik in eerste instantie geen enkel Engels- of Nederlandstalig fictief verhaal vinden. Toen ik uiteindelijk toch een vertaalde roman tegenkwam – Kossi Efoui’s The Shadow of Things to Come – bestelde ik het boek dan ook direct. Pas toen…
De afgelopen weken hebben gewelddadige mannen meer dan eens een hoofdrol gespeeld in mijn wereldreis, zoals in Vase Kamara’s kroniek over de familiegeschiedenis van zijn mannelijke naamgenoten (het boek uit Guinee) en in Yambo Ouologuems roman vol doodslag en geweld (mijn keuze voor Mali). Vooral dat laatste boek was moeilijk verteerbaar, en daarom was het een grote opluchting om tussen alle geweldplegingen door op een feministische roman te kunnen terugvallen: Ama Ata Aidoo’s Keuzes. Een Liefdesroman. Aidoo (1942) is een…
Toen ik klein was, bracht ik hele middagen door op de bank met een reeks grote, rode sprookjesboeken en de bijbehorende cassettebandjes van Lekturama’s Luister Sprookjes en Vertellingen. Een van de sprookjes was Vrouw Holle, waarin de jurk van een hardwerkend meisje ter beloning overgoten wordt met goud, terwijl haar luie zus voor straf een lading pek over zich heen krijgt. Afgelopen week ontdekte ik dat er ook een West-Afrikaanse versie is. Net als Vase Kamara’s kroniek over zijn naamgenoten…
Er zijn meesterwerken die ik nooit zal lezen. Niet uit tijdgebrek, maar omdat ik gruwel bij de gedachte alleen al. Zo zal ik nooit verder komen dan de eerste pagina van Lolita. Nabokov mag nog zo briljant schrijven; geen enkele stijl is briljant genoeg om mij door het afschuwelijke verhaal van Humbert Humbert en zijn misbruik van een twaalfjarige heen te loodsen. De afgelopen week moest ik vaak terugdenken aan mijn opluchting toen ik dat boek weglegde, want mijn Malinese…
Naar dit boek heb ik al een tijdje uitgekeken: de eerste graphic novel van dit project! Er waren heel wat andere interessante Ivoriaanse opties, zoals de experimentele roman As the crow flies van Véronique Tadjo of de volksverhalen van Bernard Binlin Dadié, wiens gedicht ‘I Thank You God’ in ieder geval een aanrader is. Maar toen ik in een interview van Angela Ajayi las dat Marguerite Abouet in haar beeldverhaal Aya uit Yopougon het moderne, stadse leven van Ivoorkust wilde…