In deze serie ga ik terug naar achttien verschillende landen, op zoek naar de vrouwen die ik in de eerste helft van 2018 over het hoofd zag. Nu is het zo dat ik in Angola niet alleen vrouwen over het hoofd zag, maar ook mensen van kleur. De twee bekendste Angolese schrijvers zijn immers witte mannen, en ik zocht niet lang genoeg naar andere auteurs. In plaats van Agostinho Neto’s Sacred Hope of Sousa Jamba’s On the Banks of the…
Of het nou om Oman, de Verenigde Arabische Emiraten of Qatar gaat – in bijna elk Midden-Oosters land zijn er wel vertaalde boeken van vrouwen te vinden. Zelfs in Bahrein, dat piepkleine eiland voor de kust van Saoedi-Arabië, vond ik moeiteloos een boek. Er is maar één uitzondering: Jemen. Ongetwijfeld is de politieke geschiedenis van Jemen een van de redenen waarom juist dit land – dat toch bijna 700 keer zo groot is als Bahrein – een obstakel vormt. Het…
In deze serie ga ik terug naar achttien verschillende landen, op zoek naar de vrouwen die ik in de eerste helft van 2018 over het hoofd zag. Deze keer had ik niet zoveel geluk als in Togo, want vertaalde boeken van Burkinese vrouwen zijn zeldzamer dan literaire shortlists zonder mannen. Gelukkig zijn er de grote, gele bloemlezingen van Feminist Press, die mij in Mauritanië ook al uit de brand hielpen. In Women Writing Africa: West Africa and the Sahel, samengesteld…
In deze serie ga ik terug naar achttien verschillende landen, op zoek naar de vrouwen die ik in de eerste helft van 2018 over het hoofd zag. Mijn zoektocht naar een boek van een Guinese vrouw bevestigt voor de zekerheid nog maar eens wat we al weten: de literaire wereld is seksistisch. Waar ik vorig jaar binnen no time een vertaald boek van een man in handen had (in het Nederlands nota bene), was dit jaar geen vergrootglas sterk genoeg…
In deze serie ga ik terug naar achttien verschillende landen, op zoek naar de vrouwen die ik in de eerste helft van 2018 over het hoofd zag. Het is telkens weer afwachten wat voor boeken ik tegenkom in deze serie, en vooral: óf ik boeken tegenkom. Meerdere keren ben ik niet verder gekomen dan enkele gedichten uit een bloemlezing (zoals deze uit Sao Tomé en Principe) of een online gepubliceerd verhaal (zoals mijn keuze voor Andorra). In Mauritanië kwam het…
In deze serie ga ik terug naar achttien verschillende landen, op zoek naar de vrouwen die ik in de eerste helft van 2018 over het hoofd zag. Kaapverdische vrouwen, bijvoorbeeld. In plaats van een Kaapverdische schrijfster las ik in april Selected Poems van Corsino Fortes, vertaald door Daniel Hahn en Sean O’Brien. De reden was simpel: bij mijn weten bestonden er precies nul komma nul vertaalde boeken van Kaapverdische vrouwen. Helaas hebben de afgelopen negen maanden daar weinig verandering in…
Waar denk je aan als ik Madagascar zeg? Zijn het misschien lemuren of baobabbomen? Die reeks animatiefilms over dierentuindieren, wellicht? Het zou niet verwonderlijk zijn als deze stereotypen als eerste in je opkomen. Zoals Jacques Bourgeacq opmerkt in de introductie van Voices from Madagascar, horen we in het Westen maar weinig over het eiland, en wat we horen is bijna nooit afkomstig van Malagassiërs zelf. Voices from Madagascar (2002) brengt daar verandering in. Het is een tweetalige bloemlezing met korte…
Ik had me geen betere start van mijn vernieuwde papieren wereldreis kunnen wensen dan Basali!, de eerste verhalenbundel geschreven door Lesothaanse vrouwen. Het boek werd samengesteld door de Amerikaanse K. Limakatso Kendall, die in de jaren ’90 als Fulbright Scholar aan de Nationale Universiteit van Lesotho werkte. Tijdens een cursus ‘Women’s Writing’ realiseerden zij en haar studenten zich dat er maar weinig werk van Lesothaanse vrouwen in het Engels was verschenen, terwijl elke student vrouwen kende wiens verhalen door omstandigheden…