Afgelopen woensdag prees ik The Ultimate Tragedy om zijn bijzondere ontstaansgeschiedenis en opmerkelijke vertelstructuur, maar meteen daarna bleek dat het altijd nog bijzonderder en nog opmerkelijker kan. Move over, Guinee-Bissau, want mijn boek uit Guinee doet er nog een schepje bovenop. De kroniek van de Kamara. Een verhaal uit Guinee (1998) is in eerste instantie niet opgeschreven, maar verteld: door Vase Kamara. Op 21 december 1985 maakte Jobba Kamara een twee uur en vijfenveertig minuten durende opname van zijn vertelling,…

Lees verder

Vertalingen hebben van nature iets bewonderenswaardigs, maar deze uit Guinee-Bissau is extra bijzonder. Toen mijn voorganger Ann Morgan in 2012 de wereld las, was er niet één Engelstalige roman te verkrijgen uit dit kleine West-Afrikaanse land dat ingeklemd ligt tussen Senegal en Guinee. Uit noodzaak week ze uit naar politieke teksten van de intellectueel en revolutionair Amílcar Cabral. Mede door Morgans vergeefse zoektocht, maakte vertaler Jethro Soutar er zijn persoonlijke missie van om een Guinee-Bissause roman te vertalen. En daar…

Lees verder

Ebou Dibba (1943-2000), schrijver van romans, jeugdboeken en een toneelstuk, was een van de belangrijkste Gambiaanse auteurs van de afgelopen eeuw. Hij groeide op in Banjul, de hoofdstad van Gambia, en studeerde Franse literatuur in Cardiff en Londen. Na zijn studie bleef hij in Engeland wonen, waar hij in 1993 de Orde van het Britse Rijk ontving. Hij beschreef zichzelf als ‘klein en dik’, met een bol hoofd vol boeken en dromen. Die dromerigheid had hij al toen hij klein…

Lees verder

De omverwerping van de Estado Novo in 1974 leidde niet alleen tot de Angolese onafhankelijkheid – waardoor Rui uit mijn Portugese boek terug moest naar Portugal – maar ook tot de onafhankelijkheid van de Kaapverdische eilanden. In tegenstelling tot Angola waren deze tien eilanden, die zo’n zeshonderd kilometer voor de kust van West-Afrika liggen, niet bewoond toen Portugal ze in bezit nam. Dat is de reden waarom er in Kaapverdië geen veelheid aan talen gesproken wordt, zoals op het Afrikaanse…

Lees verder

Mocht je nog ergens oude, beduimelde boeken uit ver weg gelegen landen in een kast hebben liggen, dan kun je een aardig zakcentje verdienen door ze te verkopen aan rondreizigers zoals ik. Hoe zeldzamer de vertalingen, hoe waardevoller het boek. Het toneelstuk The Legend of Wagadu as seen by Sia Yatabere was bijvoorbeeld het enige Engelstalige Mauritaanse boek dat ik kon vinden (al schijnt er ergens op het internet ook nog een zelf gepubliceerd e-boek rond te dolen), en dus…

Lees verder

Je weet dat een land een kleine literaire traditie heeft wanneer een letterkundige zo goed als alle verschenen werken kan samenvatten in één enkele blogpost. Het overzicht is van de hand van Albert Villaró, die Catalaanse literatuur doceert aan de universiteit van Andorra en zelf ook fictie schrijft. Zijn opsomming is zo gedetailleerd dat hij de indruk wekt dat er niet één literaire letter ontbreekt. Zo kwam ik onder andere te weten dat er in 2002 twee Andorrese gedichten verschenen…

Lees verder